ردیاب تندر 90 E2 | قیمت جی پی اس تندر 90 E2

بررسی اجمالی تندر 90 E2

رنو تندر ۹۰ در بازار ایران در نسخه‌ها و تیپ‌های مختلفی عرضه شد. تیپ صفر این خودرو تقریبا فاقد هرگونه امکانات رفاهی است و حتی از فرمان هیدرولیک و شیشه برقی عقب نیز در آن خبری نیست. تیپ صفر تندر ۹۰ را می‌توان از روی سپرهای سیاه رنگ آن تشخیص داد. تیپ یک نیز ظاهری بهتر و فرمان هیدرولیک دارد اما همچنان فاقد ایربگ سرنشین، شیشه برقی عقب و رینگ‌های آلومینیومی است. کامل‌ترین تیپ تندر ۹۰ مدل E2 است. گرچه تندر۹۰ امکانات زیاد و ظاهر خاصی ندارد ولی در عوض خودروی بسیار کاربردی است. تندر ۹۰ فضایی جادار، کیفیت سواری منطقی و مصرف کمی دارد و همین موارد آن را تبدیل به خودرویی ایده آل برای مصرف شهری و قشر متوسط می‌کند. ایمنی این خودرو نیز در مقایسه با بسیاری از محصولات داخلی دیگر و خودروهای چینی بهتر است و این مساله می‌تواند باعث خاطر جمعی مالکان شود.

بررسی تندر 90 E2

پروژه تولید رنو لوگان در ایران قرار بود این خودروی فرانسوی را که در آن زمان اتومبیلی بروز و مدرن بود را جایگزین پیکان کند اما این پروژه فراز و نشیب‌های زیادی داشت و در نهایت به عنوان خودرویی مستقل و نه جایگزین پیکان به عنوان یک خودروی ارزان وارد بازار شد. عرضه این خودرو را نیز دو شرکت ایران خودرو و پارس خودرو عهده دار شدند. همچنین نام رنو لوگان برای ورود به بازار ایران به تندر ۹۰ یا به قول بازار ال ۹۰ تغییر پیدا کرد. رنو لوگان از محصولات پایه رنو و داچیا محسوب می‌شود و به همین دلیل کاملا خودرویی ارزان قیمت و ساده است اما محدوده قیمتی آن در ایران سبب شد تا انتظارات از آن بالاتر رود و همین مساله در کنار طراحی ظاهری که خیلی خوشایند مشتری ایرانی نبود سبب شد تا در ابتدا، تندر ۹۰ فروش چندانی نداشته باشد اما پس از مدتی و با پی بردن مشتریان به نقاط قوت و کیفیت خوب این خودرو ورق به نفع تندر برگشت و توانست تبدیل به رقیبی برای پژو ۲۰۶ پرطرفدار و سایر محصولات داخلی شود.

داخل تندر 90 E2

طراحی داخلی تندر ۹۰ نیز مانند طراحی بیرونی آن ظاهری ارزان قیمت و کاملا رده پایین دارد. داشبورد کاملا ساده‌ی این خودرو تنها یک پنل با چند کلید است که در بالای آن خروجی‌های گرد سیستم تهویه به چشم می‌خورند. فرمان سه شاخه این خودرو پلاستیکی است و پشت آمپرها نیز کاملا ساده و فاقد هر عنصر زیبایی هستند. کیفیت متریال بکار رفته در کابین خودرو متوسط است ولی از بسیاری از خودروهای داخلی دیگر بهتر است ولی نمی‌توان لزوما آنها را خوب دانست. نقطه قوت کابین تندر ۹۰ فضای جادار این خودرو است. سرنشینان در جلو و عقب خودرو به خصوص در بخش سر هیچگونه کمبود فضایی ندارند. فضای پا نیز مناسب است. در عوض صندلی‌های عقب حالتی نیمکت مانند دارند که چندان راحت نیست ولی رنو با قرار دادن پشت سری سعی کرده است تا راحتی سرنشینان را مقداری بهبود ببخشد.

طراحی تندر 90 E2

بدون تردید اصلی‌ترین نقطه ضعف تندر ۹۰ طراحی خارجی آن است. طراحی خودرو کاملا جعبه‌ای و فاقد هیجان است. بدنه و سایر بخش‌های خارجی پر هستند از خطوط صاف و زوایای تیز و در این بین تنها می‌توان به مه شکن‌های گرد خودرو اشاره کرد. وضعیت در نمای عقب بدتر است و چراغ‌های عمودی در این بخش هستند که هیچ زیبایی ندارند و تنها نقش چراغ را بازی می‌کنند. مدل E2 حداقل با داشتن سپرهای همرنگ بدنه، آینه‌های جانبی رنگی و رینگ‌های آلومینیومی مقداری ظاهر بهتری دارد ولی تیپ‌های پایین‌تر بسیار ساده و بی هیجان هستند و کاملا حس یک خودروی ارزان قیمت و پایین رده را تداعی می‌کنند.

زیر کاپوت رنو تندر E2 یک موتور ۱.۶ لیتری ۴ سیلندر خطی تنفس طبیعی وجود دارد. این موتور انژکتوری ۱۶ سوپاپ با دو میل سوپا در بالا می‌تواند ۱۰۵ اسب بخار قدرت و ۱۴۰ نیوتن متر گشتاور تولید کند. این گشتاور توسط یک گیربکس ۵ دنده دستی به چرخ‌های جلو منتقل می‌شود و می‌تواند در ۱۰.۵ ثانیه تندر را از حالت سکون به ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت برساند. گیربکس رنو تندر ۹۰ نیز به تازگی بروزرسانی شده است و در مدل‌های ۹۶ به بعد از گیربکس جدیدی موسم به JHQ استفاده شده است که برخی ایرادات گیربکس قبلی را ندارد. رنو تندر ۹۰ E2 نه تنها شتاب خوبی دارد بلکه مصرف سوخت آن نیز کم است به طوری که در هر ۱۰۰ کیلومتر تنها ۶.۹ لیتر بنزین مصرف می‌کند.

امکانات و تجهیزات تندر 90 E2

بخش تجهیزات نیز قسمتی است که رنو تندر بسیار شرمنده مالک خود می‌شود. در تیپ E2 باید به امکاناتی همچون چهار شیشه برقی، مه شکن، دو عدد ایربگ، ترمز ABS، کمربندهای ایمنی پیش کشنده، رینگ‌های آلومینیومی، سیستم تهویه مطبوع دستی، ایموبلایزر، مه شکن عقب، فرمان هیدرولیک، صندلی راننده و سرنشین با تنظیم دستی و آینه‌های جانبی با تنظیم برقی را نام برد.

رقبای تندر 90 E2 در بازار

رنو تندر ۹۰ E2 در بازار رقبایی مانند پژو 206 صندوقدار، پژو پارس، کیا ریو، دانگ فنگ اچ سی کراس و برلیانس 220 دارد. از بین این رقبا، تولید کیا ریو متوقف شده است. پژو 206 بدون شک اصلی‌ترین رقیب تندر ۹۰ است. ۲۰۶ توانایی حرکتی مشابهی را با ظاهر بهتر و چند آپشن بیشتر به همراه دارد ولی آن نیز خودرویی قدیمی بوده و کیفیت آن در سال‌های اخیر افت شدیدی کرده است. پژو پارس نیز رقیبی زیباتر است ولی در سایر بخش‌ها مانند ایمنی، مصرف سوخت و کیفیت ساخت نمیتواند با تندر رقابت کند و تنها افرادی که به شدت از ظاهر تندر متنفر هستند پارس را انتخاب می‌کنند. دانگ فنگ و برلیانس خودروهایی هستند که ظاهر مدرن‌تر و امکانات بیشتری در مقایسه با تندر دارند. مشکل اینجاست که این چینی‌ها به هیچ وجه کیفیت ساخت تندر را ندارند و ایمنی آنها نیز برخلاف تندر در هیچ نهاد اروپایی بررسی نشده است. با این وجود مشتریانی که امکانات بیشتر برایشان مهم است گزینه‌های چینی را انتخاب می‌کنند.